Evlilik üzere sıcacık ve umut dolu hislerle birleşen omurların boşanma üzere soğuk, huzursuz edici hislerle yüz yüze gelinmesi birçok çiftin deneyimlediği bir ömür olayı diyebiliriz. Elbette ki hiçbir çift boşanmak için evlenmez. Lakin bazen durumlar istemeden buralara gelebiliyor. Birtakım birey ya da çiftler için rahatlatıcı, nefes alıcı ve “ohh” dedirten bir tahlil de olabilirken bir çok çift için durum epeyce üzücü ve sarsıcı olarak tabir bulabiliyor sonlanma basamağında.
Bir çok çift aile danışmanına/evlilik terapistine boşanmadan evvelki son adım, bunu da denemedik demeyelim diye başlıyorlar konuşmalarına. Çok da inanmıyorlar aslında düzelebileceklerine. Zira kendi ortalarında tekraren düzeltmeye çalıştıklarını, birbirlerine talih verdiklerini düşünüyorlar. Herkes kendine düşeni ziyadesiyle yaptığını, artık tükendiğini ve dayanamayacağını anladığını da belirtiyor. Birden fazla durumda da eşlerden biri boşanmaya kararlı iken oburu boşanmanın gerçekliğiyle yani eşinin gerçekten! Önemli olduğunu görünce son ya da gerçek çırpınışlarına başlıyor. Aile terapistinden de bir o kadar beklentisi yüksek oluyor haliyle.
Çiftler, vaktinde yani umutlar tükenmeden gelinen bir noktadaysa evlilik sıkıntıları adım adım, geleceğe dönük planlamalarla ve yapılanmayla çözümlenebiliyor. Bu öbür bir yazının konusu olacağı için boşanma kısmına daha çok dikkat çekmek istiyorum.
Boşanma etabına gelen çift sahiden her şeyi denediğine, kendi ortalarındaki irtibat şekli, adil ve objektif değerlendirebilme, önemli bir özeleştiri etabı, emniyetli büyük ya da dostlardan fikir alma, evlilik terapistinden dayanak alma, kendini geliştirmeye, eşine ve ilgisine kendini adama, ahde vefa üzere bir çok düşünsel, davranışsal ve etik değerlendirmeleri yaparak bu karara vardı ise gelinen nokta boşanma olabiliyor. Bu değerlendirmelerle bu noktaya gelindiyse birden fazla vakit sağlıklı bir karar da olabiliyor. İşin içindeyken insan sağlıklı karar verip veremediğinden emin olamayabilir haliyle bazen birçok uzman! bile sizi yanlış yönlendirebilir (aman dikkat )
Tez karar vermemek âlâ ve adil bir kıymetlendirme yapmak için kendinize yahut eşinizse bunu isteyen, eşinize de vakit tanımak birinci en kıymetli kademe diyebiliriz.
Türkiye’deki boşanma oranlarının artmasının gerisinde, nedenlerine baktığımızda çok da sürpriz olmayan bilgilerle karşılaşıyoruz aslında. Dataların TÜİK (2017) ve gayrı resmi yani terapilere gelen çiftlerden alınan bilgilere nazaran olduğunu belirtelim;
Cinsellikle ilgili yaşanan düşünceler, her türlü şiddet, aldatma/zina, eşlerin birbirleriyle ortak paylaşımlarda bulunmamaktan kaynaklanan sıkıntılar/ilgisizlik, ailece birlikte vakit geçirmeme, sorumsuz ve ilgisiz davranma, mesken ile ilgili sorumlulukların alınmaması, konutun ekonomik olarak geçimini sağlayamama, sigara kullanımı (eşlerden biri içmiyorsa başka eşin kullanımı), cümbüş alışkanlıkları ve alkol alışkanlığı, arkadaşlar, görüşülen bireyler, eşlerin ailelerine karşı saygısız davranması ve eşin ailesinin aile içi bağlantılara karışması, aile içi cinsel taciz, çocuk olmaması…
*önemli not: bilhassa gayrı resmi sonuçlar için, evlenmeden yaşayan buna dini nikahlı ya da uzun periyodik birlikte yaşayan çiftleri de kapsadığını belirtmeliyiz. Boşanma burada ayrılık olarak karşımıza çıkıyor. En az evlilik kadar önemli bağlardan bahsediyoruz.
Kaynak:Doktor Sitesi