Bağlanma Teorisi’ne nazaran bağlanma tarzımız erken çocukluk devrinde şekilleniyor ve edindiğimiz bu tarzın, yetişkinlik devrinde münasebetlerimizi nasıl yaşadığımız üzerinde büyük bir tesiri oluyor. İnançlı bağlanan çocuklar, yetişkinlikte kurdukları alakalarda öteki beşerlerle yakınlık ve bağlılık kurma konusunda bir sorun yaşamıyor ve yakın oldukları insanlara sırtlarını dayadıklarında kendilerini rahat ve inançta hissedebiliyorlar. Korkulu bağlananlar ise karşılarındaki kişiyi kaybetme korkusu yaşıyor ve bir an evvel kuracakları yakınlığın bunu engelleyebileceğini düşünüyorlar. Bu sebeple bu çocuklar büyüdüklerinde romantik ilgilerinde ya da arkadaşlık ilgilerinde karşılarındaki beşerle yakınlığın kurulabilmesi için gereğince vakit geçirmeden kendi hayatları ile ilgili çok fazla bilgi paylaşıyorlar. Kaçınmacı bağlanma tarzındaki çocuklar ise dertli bağlanmanın tam aksine, biriyle yakınlık kurmaktan korkuyor ve bunun en ufak bir sinyalini görmesi, onun, kuracağı bağlantıdan kendini geri çekmesine sebep oluyor. Bağlanma stillerimizin yakın bağlarımıza olan tesiri ve bütün bunların erken çocukluk periyodunda formlandığı yadsınamaz ancak onları asla değiştirilemez kaderlerimiz olarak kabullenmek ne kadar hakikat?
Araştırmalar birtakım insanların bağlanma tarzında sahiden de vakit içerisinde çok fazla değişim olmadığını gösteriyor. İnançlı bağlanan şahısların daha uzun müddetli ve stabil romantik ilgileri olduğu görülürken kaçınmacı bağlanma tarzına sahip şahısların yalnızca romantik ilgilerinde değil, başka yakın bağlarında de genelde olumsuz hisleri daha ağır hissettiği görülüyor. Ancak son vakitlerde yapılan araştırmalar bağlanma tarzımızın hayatımızın sonuna kadar mukadderatımız olmadığı konusunda umut vadediyor. 70 heteroseksüel çiftin iştirakiyle gerçekleştirilen bir deneyde bağları hakkındaki anketleri tamamladıktan sonra çiftlerin yarısının ortalarındaki yakınlığı artıracak etkinliklere katılması sağlanıyor. Buna nazaran, partnerler birbirlerine hayatları ile ilgili “hatırladığında seni en çok utandıran anın ne, uzun müddettir hayalini kurduğun bir şey var mı” üzere sorular soruyorlar ya da birlikte yogaya katılıyorlar. Çiftlerin öteki yarısı ise daha az şahsî soruların sorulduğu bir konuşma geçiriyorlar ve aktivitelere ferdî olarak katılıyorlar. Bu süreçler tamamlandıktan sonra çiftlerden ilgilerini yine değerlendirmeleri istendiğinde kaçınmacı bağlanma gösteren bireylerin ilgileri hakkında daha olumlu düşünmeye başladığı görülüyor. Üstelik bu olumlu değişimleri görebilmek için her vakit -birlikte yoga yapmak- üzere fizikî olarak efor harcamanız gereken şeyleri yapmanız gerekmiyor. Uzun müddettir bağlantı yaşayan 67 çiftin 3 haftalık müddet ile tuttukları günlükleri inceleyen araştırmacılar, partnerleri onların ne söylediğiyle hakikaten ilgileniyor göründüklerinde ya da kendilerini seviliyor hissettiklerinde dahi kaçınmacı bağlanan bireylerin bağlantıya bakış açısında değişiklikler olduğunu görüyor2. Üstelik bunu sağlamak için karşınızdaki kişi için dağları delmenize, çölleri aşmanıza da gerek yok; yapılan bir araştırma ilgideki hoş anılar üzerine düşünmenin bile kaçınmacı bağlanan bireylerin münasebete dair telaşlarını azalttığını gösteriyor.
Çocuklukta şekillenen bağlanma tarzımızda nasıl bakımımızı sağlayan bağlanma figürümüz, tesirli oluyorsa yetişkinlikte de bağ kurduğumuz, en yakınımızdaki beşerler bunu etkiliyor, partnerimiz ya da en yakın arkadaşlarımız üzere. Bu beşerler hayattaki sağlam limanlarımız olabilecekleri üzere ne yazık ki gerilim kaynaklarımız haline de gelebiliyorlar. İnançlı bağlanan birinin arkadaşları tarafından daima maruz bırakıldığı zorbalık bu inançlı bağlanmaya ziyan verirken sadakat içerdiğini gördüğümüz, güçlü arkadaşlıklar korkulu ya da kaçınmacı bağlanma tarzımızı, inançlı bağlanma tarafında değiştirebiliyor. Ayrıyeten daima olarak bağ kurduğu beşerler tarafından terk edilen, muhtaçlık duyduğu rastgele bir vakitte onlara ulaşamayan bir kişi için bağlanma tarzını değiştirmek, bağlanma figürleri bir var bir yok olan şahıslardan çok daha sıkıntı oluyor.
Bu yazı ve Bağlanma Tarzları yazımız ışığında bir çocuk yetiştirirken onun gereksinimlerine olumlu ya da olumsuz bir yanıt verebilmenin, tökezlediği anda ulaşabileceği, ona kıymet veren ve bunu ona gösteren birinin olmasının onun yetişkinlikte kuracağı bağları ne ölçüde etkileyebileceği daha uygun anlaşılabilir hale geldiğini umuyoruz. Bir öbür nokta da aslında yazı boyunca anlatmaya çalıştığımız üzere çocukluk devrinde deneyimledikleriniz yazgınız olmak zorunda değil, bağlantılarınızı inançlı bağlanan şahıslar kadar rahatlıkla kuramasanız da güçlü bir arkadaşlık bağı ya da romantik bir bağlantı ile itimat duyabilir, size deneyimletilenin bilakis bağlanma figürlerinize muhtaçlık duyduğunuz anlarda ulaşabileceğinizi gördüğünüz ve buna samimiyetle inandığınız bağlar yaşayabilirsiniz.
Kaynak:Doktor Sitesi