Teknoloji kullanımında tehlike çanları mı çalıyor?

0 68

21. Yüzyıldaki teknolojik gelişmelerin, dijitalleşme ve bilişim teknolojilerindeki ilerlemenin suratı ve sunduğu imkanlarını kullanmaktan vazgeçmek hayli güç görnüyor. Bu çağın içinde doğmuş çocukların bu imkanların sağladığı yararlar dışında zararlarına da maruz kalmaktadır.

Bilhassa şu an dünyayı etkileyen pandemi devrinde bu durumun olumsuz tesirlerini denetim etmeyi daha da zorlaştırdığını önemli bir formda görmekteyiz. En kıymetli aksilikte TEKNOLOJİ BAĞIMLILIĞI olarak karşımıza çıkmaktadır. Teknoloji bağımlılığında, çocukların (internet,tablet,telefon vb) kullanımının uzaması onların fizikî, toplumsal ve ruhsal gelişimini olumsuz etkilemektedir. Maalesef ki, pandemi periyodunda salgından korunmak için alınan önemli kısıtlamalar ve uzaktan çalışma ,uzaktan eğitim üzere durumlar teknolojinin daha da hayatımızın içine girmesinde rol oynamaktadır. Çocukların teknolojik araçları uzun müddet çeşitli konumlarda kullanmaları onlarda, obezite, kas ve iskelet sistemi meseleleri, uyku sıkıntıları, toplumsal izolasyon nedeniyle siber zorbalık üzere birçok olumsuz duruma sebep olmaktadır.

Teknoloji bağımlılığı, öbür tüm bağımlılıklar üzere toplumsal hayatı, aile dinamiklerini, kişinin fizikî, ruhsal gelişimini olumsuz olarak etkilerken tıpkı vakitte önemli bir toplumsal sorun oluşturmaktadır. Toplumsal medya, internet, bilgisayar oyunları günümüzde vakit geçirme aktiviteleri olarak düşünülse de, kullanımı o kadar artıyor ki , günlük yapılacak öteki öncelikleri geri plana atıyor. Kişi ahenge, uyanma, beslenme, toplumsallaşma, işini yapma, önceliklerini planlama üzere bir çok yaşamsal hünerini bozuyor.

Burada çocuklarda kullanımdan bahsederken aslında yetişkinlerde de bu durumun yadsınamayacak kadar fazla olduğunu unutmamak gereklidir. O denli ki, çocuğum telefonu bırakmıyor, bilgisayar başından kalkmıyor diyen ebeveynlerin kendi günlük planları gözden geçirildiğinde çocuklarından çokta farklı olmadığı izleniyor. Fakat , yetişkin bunun iş gereği , mecburilik vs üzere tanımlasa dakullanımın ne kadar iş için olduğu gözden geçirildiğinde , ortaya tehlikeli bir boşa geçirilen vakit çıkıyor. Ve rol model olduğumuz çocukların bu formda davranması bizleri kızdırırken kendimizi nasıl sınırlandıracağımız konusunda düşünmeye başlamamız birinci adım olacaktır. Tabi ki de, her ebeveyn bu türlü davranıyor ve çocuklar onlardan öğreniyor diye bir genelleme yapmıyoruz. Bu durumun değerli bir etken olduğunu vurgulamak istiyoruz yalnızca.

Çağımızda, sokağa çıkma, arkadaşlarımız ile sek sek, topaç, saklambaç vs oynamak tahminen çok da mümkün değil. Lakin bu durumlar için artık daha inançlı site ömürleri, çocuklar için oyun alanları, toplumsal aktivite eğitimleri, spor kulüpleri olduğunu unutmayalım. Evet bu pandemi devrinde bunlara ulaşmakta mümkün değil. O vakit durumu çözmek ismine bizler ne yapabiliriz? Kullanım sıklığını azaltmak için konut içi irtibat ve paylaşımları arttırmak öncelikli plan olabilir. Mevcut ortamınızda bisiklet,top faaliyetlerini gündeme getirme üzere durumlar düşünülebilir. Unutmayalım ki! Bu sanal alemler, kişinin kendisinin ulaşamayacağını düşündüğü toplumsallığa, hoşluğa, güçlülüğe vs bir çok şeye ulaştığı alan olarak algılanmaktadır. Ve gerçek ömürde ki zorluklar ile baş etmek için uğraşa gerek kalmamaktadır. Ve bilhassa çok tercih edilen pc oyunlarına şöyle bir bakacak olursanız: bu oyunlarda sınırsız geri dönüşler ile tekrar tekrar hayatta kalmalar, güçlü gruplar kurarak muvaffakiyet elde etme, ve oyunda ki ortamı kendinize nazaran kurabiliyor olmanız üzere çok cazip özellikler bağımlılıkta başrol oynamaktadır.

Sanal ortamda ki bu dünya kendi içinde sınırsız büyüktür. Ve var olmak için çeşitli güç alternatifleriniz vardır. Değişik dünyalara ulaşmak, onları keşfetmek ve yeni maceralara atılmak çok ancak çok caziptir. Ve bunları yalnızca parmaklarınızı kullanarak yapıyorsunuz. Yerinizden kalkmanız bile gerekmiyor. Çok cazip görünmüyor mu sizce de!!

Teknolojinin sağladığı bir çok yararın yanında bu bağımlılık toplumu nereye götürecek pekala?

Daima soruyoruz değil mi? Ne yapabiliriz?

Öncelikle kendi kullanım halimizi gözden geçirelim. Bağımlılıktan direk kısıtlama ile kurtulmak çok muhtemel değildir. Çocuğumuzla nasıl bir uzlaşma sağlayabiliriz, onunla kullanım kurallarını konuşmaya başlamak gereklidir. Kullanımı azaltmak tasayı arttırma, daha öfkeli gergin yapabilir. Bunun farkında olmanız kıymetlidir. Lakin bu durumlar çok önemli yaşamsal sıkıntılara neden oluyorsa dayanak almanız kaidedir. Günlük akışın büyük kısmını alan bir aktiviteyi hayatımızdan çıkarırken, öncelikle onun yerine koyacak fonksiyonel yeni bir aktivite bulmak değerlidir. Bu değişim için sorunu yaşayan kişinin durumun farkına varması, ve kendisi için yapabileceği daha yararlı şeyleri fark etmesi değerlidir. Bu durumdan kurtulmayı zorlaştıran durumlardan biriside, sanal alem , kolay ve süratli amaca ulaşma, bu kanaldan kolay para kazanma üzere olasılıkların sunuyor. Gerçekliğini sorgulamadan birçok insan bu heyecana kapılarak sanal ortamda yaşamaya farkında olmadan eşlik ediyor.

Sanal aleme çocuk yahut yetişkin;
• Hayatı gayretsiz kazanma ,
• Yapmak istediklerine kolay yoldan ulaşma isteği ,
• Hayattaki başarısızlıklar ,
• Ailenin ilgisizliği ,
• Eğitim ortamının sorunları ,
• Arkadaş etrafı profili ,
• Ekonomik durum, üzere bir çok sebepten ötürü sarılabilir.

Bağımlılık seviyesinde ki durumda, kişi kendisi durumu kabullenme ve takviyesi kabul etme konusunda istekli ise davranış çalışmaları işe yarayacaktır. Ama bunun bağımlılık olduğunu ve hayatından çıkarması gerekliliğini kabul etmiyorsa önemli bir direnç vardır. Bu bahislerde artık bağımlılık merkezlerine gereksinimimiz olduğunu kabul etmek ve bu hususta adım atmak gerektiğini çok net olarak fark etmeliyiz.

Teknoloji âlâ mi makus mü? Soru bu değil.

Hayatımıza gelen her yenilik için hakikat sonları nasıl oluşturmalıyız.. Her türlü bağımlılık, fizikî, ruhsal yapımızı bir halde olumsuz etkilemektedir. Bu durumla daima birlikte baş etmek için el ele vermeliyiz.

Kaynak:Doktor Sitesi

Cevap bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.