Bu bahse biraz daha devam etmek istiyorum. Mobbing den intiharlar gördüğümüz, yakın aile bağlarının insanlarımızı daima gerdiği ve aile içi çatışmaların temel konusunun bu olduğunu görüyorum.
Fiziksek şideti görmüş ve yaşamışsanız şu durum dikkatinizden kaçmamıştır: Şiddeti uygulayan, mağdurun üstündeki bıraktığı yara izleriyle ya kendisi ya da etrafı tarafından bir formda suçlanır. Telafi teşebbüslerinde bulunur. Hastaneye götürür. Bakım yapar. Armağanlar alır. Lakin pasif agresif şiddet mağdurlarına bu türlü bir lüks(!) çok görülür. Tek tedavisi psikoterapidir. Psikoterapiye de geldiklerinde üstüne bir da mağdur suçlanır. Zira sorun olduğunu kabul etmekle, bundan yara almakla, şikayetçi olmakla ihale size kalmıştır.
“Burnumu kıran bir şiddeti, bu şiddete tercih ettiğimi söylesem yanlış olmaz. Zira bununla yaşamak öbür şiddetle yaşamaktan daha uzun ve kurtulması daha zordur” diye yazmıştı Emine AKI. Bu cümleyi okuduğumda çarpıldım.
Faal şiddette, kişinin esasen tahammül edilecek yanı yoktur ve size ondan kurtulmanız için gereken her şeyi yaparsınız. Fakat pasif şiddeti uygulayan şahıslar genelde toplum içinde “sevgi dolu, sakin, anlayışlı, naif” kabul edilen, muhtemelen size yakın ve sevdiğiniz insanlardır. Ve en kıymetlisi bir pasif agresif şiddet uygulayana, asla uyguladığının ve yaptığının şiddet olduğunu kabul ettiremezsiniz. Zira yaptığının şiddet değil hakkı olduğunu düşünüyordur.
Bu çeşit şiddeti uygulayanlar sizin anneniz, kardeşiniz, iş arkadaşınız, eşiniz, çocuğunuz olur genelde. Ve bunu senin için düzgün bir şey yaparken bile uygular. Sen onların istediklerini yapamadığın, karşılık veremediğin için kendini suçlayabilirsin. Ve her vakit içinde bir huzursuzluk… Paha görmeme, yetersizlik, beğenilmeme. Düşünsenize buna neden olan ondan gelen tipik bir ağız hareketi yahut bir kaş kaldırmanın şiddet olduğunu kime anlatabilirsiniz. Bir şey yoktur. Siz yalnızca alıngan olduğunuz için sorun olmayan şeyleri sorun ediyorsunuzdur. Takviye alsanız âlâ olur lafları bıçak üzere saplanır size.
Dayak yediğiniz kişi ile bir daha bir ortaya gelmezsiniz. Bu mümkün. Fakat akşam yemeğinde, bayram ziyaretinde tatilde size pasif agresif şiddet uygulayan ile başbaşasınızdır. Ve bir de bu şiddeti uygulayanın mağduru oynaması yok mu? Sizi koşa koşa psikoterapiye götüren nokta burası.
Bilhassa özgüveni düşük bireyler, pasif-agresiflerin mazeretlerinden ve kendilerini mağdur pozisyona sokan çıkışlarından etkilenerek kendilerini suçlamaya eğilimli olabilirler. Hatta mağdurken ne orta hatalı duruma düştüklerini, bunu birden fazla vakit kendi kendilerine de yaptıklarını görürsünüz. Değiştiremeyecekleri bir mukadderat üzere yapışır. Hayatı yaşamanın daha da sıkıntı olduğu noktadır.
Bunu yaşadığınız vakitlerde bu olaylara, durumlara baktığınızda kendinizle ilgili, “değersizim”, “sevilmeyi hak etmiyorum”, “bütün bunların sebebi benim” üzere negatif inançları yaşadığınızı fark edersiniz. Bu inançları ağır yaşadığınız devirde de hayata genel manada bu karamsar gözle baktığınız, bağlantılarınızı şekillendirdiğinizi ve kararlarınızı bunların tesirinde aldığınızı görürsünüz. Ümitsizlik yaşarsınız. Bu psikoterapiye başvurmanın en kaçınılmaz olması gerektiği an’ dır. Muhatabınızın fark etmesini, değişmesini beklemek en uzun ve tahlilsiz olan yoldur. Güçlenip üstesinden gelmekten diğer talihiniz yoktur. Yeni kararlar almanın vakti gelmiştir çünkü…
Kaynak:Doktor Sitesi