Gıdalar üretimden tüketimine kadar çeşitli faktörlere bağlı olarak bozulabilirler. Bozulmaya neden olan mikroorganizmalardan biri olan küfler uygun sıcaklık ve neme bağlı olarak çoğalırlar. Birtakım küfler tat ve kokuda değişikliğe neden olduğu üzere kimileri da toksik özellik gösterebilirler. Bu toksik tesire mikotoksinler neden olur, vefatla sonuçlanan toksititelerinin yanında kansorojen, mutajen, DNA-RNA ve protein sentezini engelleyici, bağışıklık sistemini bastırıcı tesirleri de görülebilir.
Mikotoksinleri belli küfler yapar, en çok rastlanan küfler; Aspergillus, Penicillum, Alternaria, Fusarium vb çeşitlerdir.
Uygun olmayan kaidelerde kendini gösteren depo küfü olarak bilinene Aspergillus, aflatoksinler toksik tesire sahiptir.
Başta meyve zerzevat olmak üzere birtakım tahıl eserleri, baharatlar, antep fıstığı, fındık, kakao üzere eserler küfle kontamine olabilirler ve mikotoksin içerebilirler.
Küfün kendisi aslında zehirli değildir, lakin yenildiğinde biraz küf tadı verir. Lakin belli şartlar altında ‘mikotoksin’ olarak bilinen metabolik eserler yahut mantar toksinleri oluşur ve bunlar hem beşerler hem de hayvanlar için zehirli olabilir. Bilinen kanserojen mikotoksinler ortasında aflatoksin B1 ve okratoksin A bulunur. Bu nedenle, risk almaktan kaçınmak isteyen herkes küflü yiyecekleri çabucak atmalıdır. Mikotoksinler hastalığa neden olabileceğinden, besi için besi hayvanları yahut hayvanlara küflü yiyecekler de verilmemelidir. Ayrıyeten hayvanların yağında yahut sakatatında birikebilirler ve bu formda onları yediğimizde kendi sistemimize girebilirler. Soğuk ortamlar çoklukla kimyasal ve biyolojik süreçleri yavaşlatır ve bu nedenle kimi besinler ülkü olarak buzdolabında saklanmalıdır .
Küfün renkli ve görünen kısmı mantarın üreme atölyesidir. Yuvarlak sporlar (conidia) havada yayılır yahut beşerler tarafından bulaşır. Uygun bir substrat bulduktan sonra, sporlar filizlenmeye ve besine dönüşmeye başlar. Boru biçimindeki mantarlar daha sonra neredeyse görünmez bir biçimde büyümeye başlar ve birkaç gün sonra sporlar yüzeye çıkar ve ‘küf’ görünür hale gelir. Bu, görünür küfü çıkarsanız bile, besinin ekseriyetle hala kontamine olduğu manasına gelir. Bu nedenle küflü yiyecekler büsbütün atılmalıdır.
Kurtarılabilir olan küflü yiyecekler, daha düşük nem içeriğine sahip olanları içerir: sert kabuklu sert peynirler (çedar ve İsviçre gibi) yahut lahana, dolmalık biber ve havuç üzere sert sebzeler. Bilhassa çok yaptığımız şeylerden birisi de salça küflendikten sonra görünür küfü alıp kullanmaya devam etmemiz, unutmamız gereken en değerli şey küfün misel (ipliksi – ağ üzere dağılan) yapısı salça üzere yapısı sert olmayan besinlerde miseler geniş ağa sahip olabilir.
Yiyecek satın alırken öncelikle küflü olmamasına dikkat edin.!
•Küfe hassas yiyecekleri (sebze, meyveler üzere özellikle) muhtaçlık duyduğunuzda ve gereksiniminiz kadar satın alın. Sıcak ve nemli şartlar küf oluşumunu teşvik ettiğinden serin ve kuru bir yerde saklayın.
•Sadece taze, bozulmamış meyve ve zerzevatları satın alın ve uygun halde saklayın.
•Ambalajı hasar görmemiş eserleri satın alın.
•Daima son kullanma tarihine dikkat edin.
•Kesilmiş yahut süreç görmüş yiyecekler paketlenmeli ve süratli bir formda tüketilmelidir. Neden? Niçin? Derseniz. Geniş yüzey alanı, yiyeceğin daha yüksek düzeyde oksijenle temas etmesi manasına gelir ve bu da küf oluşumunu takviyeler.
•Taze yiyecek satın aldıktan sonra, eserin uzun mühlet dayanabileceği bir yerde , çabucak buzdolabında yahut zerzevat kısmı üzere BioFresh bölmesinde saklayın
•Buzdolabını rafları ve ekmek kutusu üzere besinle teması olan gereçlerinizi (örn. seyreltilmiş sirke kullanarak) nizamlı olarak temizleyin ve uygunca kurumasını bekleyin.
•Yiyecekleri saklamak için kullanılan kaplar her vakit düzgünce temizlenmelidir, zira mikroorganizmalar gözle görülmeyecek kadar küçük olduğundan görünüşte bir şey görünmese de küf oluşumu devam edebilir.
•Ahşap yahut kilden yapılmış gözenekli kaplardan küfü çıkarmak kolay değildir. Bunlarda sistemli olarak küf oluşuyorsa, bunların
da atılması gerekir.
Kaynak:Doktor Sitesi