FİMOZİS: Sünnet derisinin (prepisyum) glanüler sulkusun(penis baş kısmının) gerisine çekilememesi durumuna fimozis denilir. Teşhis fizik muayene ile konulmaktadır. 1 yaşına kadar fizyolojik fimozis erkek çocukların %50’sinde görülmektedir. Fimozis tedavisinde en sık önerilen tedavi usulü ise sünnettir.
PARAFİMOZİS: Parafimozis, sünnet derisinin genişliği ve glans(penis baş kısmının) ortasındaki çapın uyumsuz olduğu durumlarda prepisyumun glanüler sulkusun gerisine çekilip glansı sıkıştırması sonucu oluşan durum olarak tanımlanmaktadır. Sünnet derisinin penisin baş kısmının gerisinde sıkışması durumudur. Tedavi, acil cerrahi gerektiren bir durum olup spesifik bir medikal tedavisi bulunmamaktadır. Cerrahi süreçle birlikte analjezik verilebilir.
HİPOSPADİAS: Hipospadias erkek dış genitalin en sık rastlanan gelişimsel bozukluklarından biridir ve yaklaşık 250 yeni doğanda 1 görülmektedir. İdrar kanalı penisin alt kısmına açılmaktadır. Hipospadias olaylarında doğum anında teşhis konulması ve buna nazaran ailenin bilgilendirilmesi kıymetlidir. Hipospadiasın tedavisi cerrahi olarak hipospadiasın tamiridir. Cerrahi için en uygun devir 6 ila 18 ay ortası olarak bildirilmektedir.
İNMEMİŞ TESTİS: İnmemiş testis (Kriptorşidizm) erkek çocuklarda en sık görülen konjenital anomalidir. Kriptorşidizm terimi Yunanca kryptos (gizli) ve orchis sözlerinden köken alır ve ‘gizli testis’ olarak çevirilebilir. İnmemiş testis gününde doğan yeni doğanlarda %3’e varan sıklıkta bildirilse de birinci bir yıl içinde gelişen spontan inmelere bağlı olarak oran 1 yaşındaki çocuklar için %1’dir. Doğum sonrasında birinci 3 ayda spontan inme oranı %75’tir. Retraktil(utangaç) testis skrotumda bulunan, kremasterik kasların kasılmasıyla inguinal kanala(yukarı doğru) hakikat kaçan ve çarçabuk yeninden skrotuma(torbaya) indirilebilen ve burada bizatihi makul bir müddet kalan testisleri tanımlar. Bu aslında olağan olarak bedellendirilen bir varyasyondur. İnmemiş testisin kesin tedavisi 6-12 ay ortasında yapılmalıdır. Geç kalınması durumunda kısırlık ve kansere yol açabilir.
VEZİKOÜRETERAL REFLÜ: Vezikoüreteral Reflü (VUR) idrarın idrar torbasından böbrek sistemine geri akımıdır ve doğal olmayan bir durumdur. Vezikoüreteral reflünün çocukların % 1-2’sinde görüldüğü, üriner enfeksiyon geçiren çocukların ise % 21-57’sinde saptandığı bilinmektedir. İdrar yolu enfeksiyonu geçiren çocuklarda birinci olarak düşünülmelidir. Yenidoğan periyodunda erkek çocuklarda daha sık görülen VUR, daha sonraki yıllarda kız çocuklarda 4-6 kat fazla görülmektedir. Teşhis için idrar tahlili ve kültürü, ultrasonografik inceleme, voiding (işeme) sistoüretrografi (VCUG) yapılmalıdır. Vezikoüreteral reflünün cerrahi tedavisinde başarısı en yüksek yaklaşım açık cerrahi sistemleridir lakin açık cerrahi öncesi endoskopik(kapalı) tedaviler evvel denenmelidir.
ÜRETEROPELVİK BİLEŞKE (UPB) DARLIĞI: Çocukta görülen hidronefrozun (böbrek şişliğinin) en sık nedenidir. Doğumu takiben birinci USG 48 saat geçtikten sonra yapılmalıdır. Primer UPB darlığı üst üreter anomalileri, renal malrotasyon, üretral kinkler ve alt polü çaprazlayan renal damarın dıştan basısına bağlı olabilir. UPB obstrüksiyonu kuşkusu olan yenidoğanda radyolojik inceleme böbrek ve mesaneye yönelik USG ile başlar. Tanıyı bir nükleer tıp tekniği olan DTPA yahut MAG3 ile konulmaktadır. Tedavide takip, açık cerrahi ve laparoskopik cerrahi uygulanmaktadır. Cerrahi için muhakkak bir yaş hududu yoktur.
HİDROSEL: Hidrosel, tunika vajinalisin parietal ve viseral yaprakları ortasında olağandan fazla sıvı bulunmasıdır. Hidrosel, miadında doğan bebeklerde % 1-3 oranında görülürken prematür doğanlarda 3 kat fazla görülür. Primeri çocuklarda, sekonderi erişkin erkeklerde görülmektedir. Yumurtalığın şişlik nedenlerinden biridir. Tanısı fizik muayene ve ultrason ile konulmaktadır. Tedavisi cerrahidir.
Kaynak:Doktor Sitesi